We zijn verhuisd.

Na een aantal maanden rondzwerven (grotendeels zonder internet) hebben we een poosje terug de sleutel gekregen van onze nieuwe woning. Een stuk kleiner dan de school, maar dat was ook de bedoeling. In het dorp is een buurthuis en daar kunnen we af en toe een ruimte huren voor handwerkmiddagen en Japans borduren cursussen, als het nodig is. En langzaam komt Jan in zijn broek, zoals onze buurvrouw in stad Groningen zei toen we ons eerste huis aan de Korreweg inrichtten.

Na 2 jaar op het raam en 900 uren borduren is fase 9 af.

De laatste weken waren spannend, de lessen voor fase 10 kwamen er aan en ik wilde graag meedoen. Maar het is gelukt, ook al moest de verhuizing daarvoor soms wijken.

En nu is het borduurwerk uit logeren. Vanaf 1 december is mijn pronkstuk te zien in het textielmuseum in Tilburg. In de zomer hebben we met een aantal meegedaan aan het gordijnenproject voor Huis ten Bosch. In dat kader is mijn werk uitgekozen om daar 6 maanden te hangen. Ik vind dat heel leuk, maar het was gisteren toch wel even spannend toen de koerier de doos met het borduurwerk op kwam halen. Als er wat mee gebeurt, kun je het niet even opnieuw borduren. In juni 2023 komt het stuk weer thuis, dan krijgt het een ereplaatsje hier, in ons nieuwe huis.